Güzelliğin ağır oku.
En asil güzellik türü bizi
birdenbire çarpmaz,
fırtınalı ve sarhoş
edici saldırılarda bulunmaz
(böyle bir güzellik kolayca nefret
uyandırır); tersine en asil güzellik,
neredeyse farkında olmaksızın yanımızda taşıdığımız,
ağır ağır içe işleyen ve yine kimi zaman
bir rüyada karşılaştığımız, ama en
sonunda, uzunca bir süre yüreğimize
özenle yerleştikten sonra
bize tamamen sahip olan ve
gözlerimizi yaşlarla, yüreklerimizi
tutkuyla dolduran türden bir güzelliktir.
Güzelliği görünce ne için yanıp
tutuşuruz ? Güzel olmak için: Güzellikle
birikmiş epeyce bir mutluluk / kısmet
olması gerektiğini tasavvur ederiz.
Ama bu bir yanılgıdır.
Friedrich Nietzsche